- pinna
- 1. pinna, ae, f. (Nbf. v. penna), die Feder, A) eig., die Feder, u. Plur. pinnae, die Federn, bes. die stärkeren in den Flügeln und im Schwanze der Vögel, die Schwungfedern, Fittiche, Varro u. Colum.: pinnam veneno illitam faucibus eius demisisse creditur, Tac.: als Schwungfeder am Pfeile usw., huic abiegnae breves pinnae tres, velut sagittis solent, circumdabantur, Liv. – B) meton.: 1) die Schwingen = die Flügel (aber s. Quint. 1, 4, 12), praepetibus pinnis, v. Adler, Cic.: binas gerere pinnas, v. Insekten, Plin.: coturnicum potius pinnis breviculis quam aquilarum maiestate volitare, Fronto: eos ipsos, quos cernant legatos, non pinnis sublime elatos Alpes transgressos, Liv.: ad evagandum validiores sibi pinnas aptare (bildl.), Amm. – Sprichw., alci incīdere pinnas, Cic. ad Att. 4, 2, 5. – 2) (poet.) der Flug, Ov. fast. 1, 448: et minimi pinnā papilionis agi, Mart. 8, 33, 8.————————2. pinna, ae, f. (aus *pidna, Wz. (s)pit, spitz sein, weitergeb. aus Wz. spi [vgl. spina, spira], griech. σπιλάς, Riff; ahd. spiz, nhd. Spieß), 1) Mauerspitze, Zinne, muri, Liv.: Plur., Caes. u. Verg. – 2) als t. t. der Architektur, Plur. pinnae, a) die Fächer am Wasserrade, die Schaufeln, Vitr. 10, 5, 1. – b) die Tasten an der Wasserorgel, Vitr. 10, 8, 4. – 3) der Pfeil, Ov. fast. 2, 110. – 4) die Flosse, Floßfeder der Fische, Plin.: der Delphine, Ov.————————3. pinna, ae, f., s. pina.
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.